දේව පූජාව

2600 සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය සමරන්න ලංකාව පුරාම සෑහෙන්න පිංකම්, පූජා තිබුනනෙ. මන්තරකාරිගෙ ගමේ පන්සලෙත් දවස් පහක පිංකම් මාලාවක් තිබුනා. පළවෙනි දවසේ පින්කම පටන් ගත්තෙ ලස්සන පෙරහැරකින්. ඊට පස්සෙ අටවිසි බුද්ධ පූජා, බෝධි පූජා, කවි බණ වගේ ගොඩක් දෙවල් තිබුනා. අන්තිමට පිංකම් මාලාව අවසන් උනේ දේව පූජාවකින්.
දේව පූජාවක් කියන්නෙ මොකක්ද කියල දැකල නැති නිසා මන්තරකාරිත් ඉවර වෙනකන්ම හිටියා. දේව පූජාව කිව්වට වැඩියෙන්ම කියවුනේ බුදු ගුණ. මිනිස්සුත් බොහොම භක්තියෙන් පූජාවට සහභාගී වෙලා ආශිර්වාද ගත්තා.
දේව පූජාව අවසානෙදි මිනිස්සුන්ට දේව ආහාරය බෙදා දෙනව. ඒකට මන්තරකාරිගෙ පැත්තෙ කියන්නෙ 'මුරුතැන් බත්' කියලලු. වෙන පැතිවල නම් කොහොම කියනවද දන්නෙ නෑ. ඒක කජු, ප්ලම්ස් එහෙම දාපු තලපයක් වගේ රස කෑමක්. දුන්නෙ කැන්ද කොලේට. ආශිර්වාද ගත්ත බැතිමත්තු ටිකත් පිළිවෙලට පෝලිමේ ගිහින් ඒකත් ගත්ත කියමුකෝ.
දේව ආහාරය අරගෙන මිනිස්සු ටික ටික විසිර ගිහින් පන්සල් බිම පේන්න ගන්නකොට ඔන්න මිනිස්සුන්ගෙ භක්තිය බිම වැටිලා තියෙනවා පේනවා. අර ආහාරය දුන්න කැන්ද කොල ටික පන්සල් මිදුල පුරා දාලා. පන්සල් මළුවේ කාපු කොල දාන මිනිස්සුන්ගේ භක්තිය ගැන මන්තරකාරිට හිතා ගන්නවත් බැරි උනා.
ඒක දැකපු ප්‍රාදේශිය සභා මන්ත්‍රීතුමා කොල ඇහිදින්න ගත්තා. (මන්තරකාරිත් පොඩි sup 1ක් දුන්නා) කොල දාපු මිනිස්සු මේක කියවන්නෙ නැති වෙයි. ඒත් මේක කියවන අය මන්ත්‍රීතුමා කරපු දේ හරි කරයිනෙ.
සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය සඳහා පිළිවෙතින් පෙළ ගැසෙමු කියන්නෙ පන්සිල් කියන පිළිවෙත් ටික විතරක් රකිමු කියන එක නෙවේනෙ. පුංචි ආකල්පමය වෙනසකුත් ඇති උනානම් හොඳයි නේද...